Verhalen

Cornelius Brosens is in 1816 verdronken aan de watermolen in Hoogstraten, de Larenmolen. Veertien dagen na de verdrinking heeft men zijn lijk in de rivier "de Mark" teruggevonden.
Hierbij de akte van overlijden zoals ze in de registers van Hoogstraten werd opgetekend:

39 Decès de Brosens Corneille
L' an milhuit cent seize. ce jourd'hui le quatorze du mois de juillet onze heures du matin, pardevant nous Pierre Joseph Bruyninckx Maire officier Public de l' Etat Civil de la commune d' Hoogstraeten arrondissement de Turnhout Province d' Anvers, sont comparus le sieur Jean Henri Antoine Lansenbergs âgé de quarante six ans Maire adjoint de la commune et Antoine Joseph Dijckmans, âgé de trente six ans garde champêtre de la commune; tous deux demeurans à Hoogstraeten; les quels nous ont déclaré que le trente juin dernier, vers les trois heures de l'après midi s' est noyé dans le bassin du moulin à eau sis en cette commune section A No 1, Corneille Brosens, âgé de seize ans, ouvrier, fils du feu Henri Brosens et de Catherine Meulemaekers journaliere demeurant en cette commune section A No 10 et dont le cadavre a été retrouvé hier l' après midi dans la Rivière la Mark et après quil leur a été fait lecture du présent acte, le Premier Déclarant l'a signé avec nous, le second a déclaré ne le savoir. En la Mairie d' Hoogstraeten jour, mois, an que dessus

Petrus Brosens was soldaat in het leger van Napoleon. Hij sneuvelde in de slag bij Lerida, in Spanje, in 1810. Pas in 1812 werd de overlijdensakte genoteerd in de registers van Meerle. Zouden zijn ouders en familieleden gedurende bijna twee jaar onwetend geweest zijn over zijn dood?

L'an mil huit cent douze, le vingt avril a neuf heures du matin, nous chretien Schriekx maire & officier public de l'Etat Civil de la Commune de meerle, transcrivons la piéce ci-apres qui nous a été adressée et que nous avons recue a L'instant
Extrait d'acte de Mort
116 eme Regiment d'Infanterie
Nous Sousigné Louis prosper Desabes, officier payeur regiment remplissant les fonctions d'officier de l'état certifions qu'il resulte du registre destiné a l'inscription des actes de l'état civil faits hors du territoire francais, pour le 116e régiment d'infanterie que le nommé Broossens pierre grenadier de la 2e Compagnie du 116e regiment, fils de Corneil et de Cornelie Aerts natif de Meir, arrondissemant d'hoogstraenten departement des deux nethes, non marié, signalé au registre matricule sous le numero 4357, est décedé au camp devant Lérida, par suite de Blessure, le treize mai a neuf heures du soir, d'apres la declaration a nous faite le dit jour, par les trois temoins males et majeurs voulus par la loi, les quels, ont signés avec nous au registre au campe devant Lérida le 13 mai mil huit cent dix pour extrait conforme Signé Desabes.
Nous soussignés membres du Conseil eventuel du 116e regiment, Certifions la copie ci-dessus exactement conforme a l'extrait d'acte de mort du nommé broossens pierre grenadier deposé dans nos archives. Carbes, ce 4 fevrier 1812 le major President Cornebize, Vilcocq, aubert, Caron. Vu par nous commissaire des guerres, faisant fonction de Sous inspecteur aux revues.
Signé Garas.
Pour Copie Conforme C Schriekx

In 1857 besliste Napoleon III in Frankrijk om al de nog levende oud-soldaten van zijn beroemde voorganger te eren. De laatste gedachten van Napoleon I bij zijn dood op het eiland Sint Helena zouden immers naar zijn soldaten uitgegaan zijn. De gemeentebesturen werden aangeschreven om de namen door te geven van nog levende veteranen. Die werden dan vereerd met een "Medaille van Sint-Helena".
Een aantal enthousiastelingen in Frankrijk probeert nu zoveel mogelijk gedecoreerden op te sporen. In hun lijsten vond ik dat Marinus Brosens uit Minderhout ook tot die veteranen behoorde. Het gaat hier om de zoon van Joannes Brosens en Apolonia Antonia Aerts. Marinus werd te Wortel geboren op 30 december 1788, hij trouwde er in 1821 met Maria Theresia Vos; vanaf ongeveer 1825 woonde hij te Minderhout tot aan zijn dood in 1877.
Rond 1994, bij een voordracht van Eugeen Van Autenboer in Oostmalle voor Familiekunde Vlaanderen, toen nog het VVF, heb ik voor de eerste keer zo'n medaille gezien. En nu, meer dan 25 jaar later heb ik zelf ook een exemplaar. Dankzij het internet zijn ze tegenwoordig niet meer zo heel moeilijk te vinden. De vraag blijft natuurlijk of je al dan niet met een kopie opgescheept zit.

Lees hier meer over de medaille van Sint-Helena.